ارتباط سطح آپولیپوپروتئین a وb، با شدت درگیری عروق کرونر در بیماران با آنژین پایدار

مقدمه: در پژوهش های اخیر یافته های ناهمسویی در مورد ارتباط آپولیپوپروتئین های a وb ، به عنوان عوامل خطر جدید شناخته شده در بیماری های قلبی ـ عروقی و درگیری عروق کرونر وجود دارد. در این بررسی، سعی شده ارتباط بین این دو آپولیپوپروتئین با شدت درگیری عروق کرونر در نمونه ای از یک جمعیت ایرانی تعیین گردد. مواد و روش ها: مطالعه ی مقطعی در سال 1388 روی دو گروه 72 نفری و40 سال به بالا، با تنگی خفیف و شدید از بیماران مبتلا به آنژین پایدار که در مجموع 144 نفر بودند، انجام شد. پس از گرفتن نمونه ی خون ناشتا 12 ساعته برای تعیین قند خون ناشتا و پروفایل چربی (آپولیپوپروتئین a وb، کلسترول، تری گلیسیرید، کلسترولldl- و کلسترولhdl-) و تکمیل پرسش نامه ی دارای ویژگی های آمارنگاری، سابقه ی بیماری، سابقه ی  مصرف دارو و آنژیوگرافی عروق کرونر انجام شد. بر اساس یافته های به دست آمده از آنژیوگرافی، بیماران در دو گروه با تنگی عروق کرونر خفیف و شدید قرار گرفتند. داده ها توسط نرم افزار spss نسخه ی 15 و با آزمون های آماری تی، مجذور خی، فیشر و لجستیک رگرسیون آنالیز شدند. یافته ها: میانگین سنی در بیماران مبتلا به تنگی خفیف و شدید عروق کرونر، به ترتیب 6/9±7/57 و 3/11±2/58 سال بود. بین میزان آپوپروتئین (apo a) (07/0p=) و آپوپروتئین b (apo b) (51/0p=) و هم چنین نسبت apo a/apo b (23/0p=) در دو گروه تفاوت معنی داری وجود نداشت )05/0p≥). پس از تعدیل نقش متغیرهای مخدوش گر نیز یافته های معنی داری مشاهده نشد. نتیجه گیری: عوامل تاثیرگذار بر شدت تنگی عروق کرونر ممکن است با عوامل ایجادکننده ی آن متفاوت باشند، که این عوامل باید در پژوهش های آتی مورد بررسی قرار گیرند.